چند روز پیش با یکی از دوستان گرامی در مورد اجایل یا بعبارتی چابک صحبت می کردیم بحث خوبی در مورد مشکلات چابک سازی برای تیم های ایرانی انجام شد. یکی از نارسایی های بزرگ در زمینه چابک سازی یا چابک شدن بحث درک خود چابک و ماهیت آن می باشد.

مسئله از اینجا آغاز می شود که ما معمولا علاقه ای به تئوری نداریم ، همیشه می خواهیم سریع برویم سر اصل مطلب که همانا پرکتیس های عملی می باشد. حقیقتا در پیاده سازی اجایل  یا گذر به چابک شدن یکی از مشکلات ، دانش ناکافی می باشد. نفرات جو زده و با دانش کم و با خواندن یک پست وبلاگ یا یک کتاب  به قول خودشان می خواهند از این به بعد به جای UML از Agile  استفاده کنند.

خیلی شنیده ام از خیلی ها که “خدا پدر و مادرت رو رحمت کنه این اجایل چیز خوبیه ، من اصلا تو دانشگاه از مهندسی نرم افزار و RUP چیزی حالیم نشد ولی جلسات و اسپرینت های اجایل خیلی راحتند و آدم زود یاد میگیره”

بدترین چیز در مورد Agile  این است که این هم روشی مثل بقیه روش ها شود. این هم رنگی مثل بقیه رنگ ها، این هم پیچ گوشتی مثل بقیه پیچ گوشتی ها، … . تیم ها اساسا ذات و مشکلات و نارسایی های خود را می خواهند نگه دارند ولی در عین حال می خواهند Agile کار کنند یا Agile راه به تیم خود تزریق کنند.

مسئله این است که Agile چیزی برای انجام دادن نیست که آن را هم مثل بقیه انجام دهید یا دستور بدهید تا انجام دهند. Agile بودن است باید چابک شد نه اینکه چابک کار کرد.

این عارضه را که من آن را دانش ناکافی می نامم از آنجایی آغاز می شود که تیم یا نفرات با دانش کم نسبت به اساس Agile می خواهند روشی دیگری مثل بقیه روش ها را برای انجام دادن آزمایش کنند. در همین راستا دست به دامن روشی مثل اسکرام می شوند. اسکرام که هم جذاب و با آن Taskboard ناز و جلسات سرپایی و بازی ها، خوراک تیم های ایرانی است (: حقیقتا از وقتی اسکرام کار می کنیم عاشق این روش شده ام

تیم در روش و اسم ها غرق می شود، اسکرام را می شناسد آن را مو به مو انجام می دهد و به قول خودشان اجایل کار می کنند ، ازشان می پرسی چه خبر ، برایت از موفقیت آمیز بودن اسپرینت قبلی صحبت می کنند و نمودار پیشرفت را نشان می دهند که چه خوب پایین رفته اما خبری از تعامل با مشتری ، صداقت با مشتری نیست. حق با مشتری است ولی ما هیچگونه تغییری را قبول نمی کنیم. ما جلسه دمو داریم شاهکاره ، فقط 200 تا باگ داریم و نهایتا خروجی قابل استفاده نیست.

کار تیمی کیلویی چند؟ اصلا تیم به همان تعداد نفری گفته می شود که صرفا برای پر کردن وقت دور هم جمع شده اند و هدف مشترکی ندارند یکی می خواهد از ایران دربرود ، یکی به مدیر فحش می دهد ، یکی وقت خود را در شبکه های اجتماعی سپری می کند و یکی مشتری را کودن می داند و خودش را علامه دهر و تمامی بدبختی های کشور و جامعه جهانی را به مشتری اشان نسبت می دهد و نهایتا اسپرینت ها را پشت سر هم می گذرانند البته دور هم.

به یاد دیالوگ پرویز پرستویی در فیلم مارمولک ، “پس به جای اینکه من آن بالا بنشینم و برای شما صحبت کنم ، جا داره این پایین بیایم و حقیقتا در مورد راههای رسیدن به خدا فکر کنیم. “

شاید تا الان اجایل برای شما یک Taskboard بود، یا جلسات سرپایی یا هر چیز دیگری ، ولی پیشنهاد می کنم دوباره و حقیقتا در یک نگاه دیگر و با چشم های شسته سهراب سپهری دوباره اجایل را برای خودمان تعریف کنیم. سعی کنیم اساسا قبل از استفاده از روش هایی مثل اسکرام ماهیت روش ها را درک کنیم ، بدانیم که اصول و ارزش های بیانیه چابک را بد نیست بخوانیم

و در نهایت چابک کار نکنیم و سعی کنیم چابک باشیم هم در زندگی و هم در کار.

چابک و موفق باشید